Space Siren – double 7” (Subroutine / Katzwijm)

Twee coole Nederlandse indie-labels hebben de handen ineengeslagen om een mooie dubbele 7” vinyl-singel van het eveneens Nederlandse Space Siren uit te brengen. Katzwijm is een jong label dat onder andere ‘Checkov Guns’ van Audiotransparent uitbrengt. Subroutine is ook een jong label, maar heeft al flink wat releases in de catalogus. Er staan enkele downloads in, maar het leeuwendeel is op cd verkrijgbaar. Er zijn plannen te over voor de toekomst, dus hou deze muziekliefhebbers in de gaten. Subroutine brengt onder andere We Swim You Jump, The Sugarettes, AC Berkheimer en Vox Von Braun uit. En nu dus, in samenwerking met Katzijm, Space Siren. Space Siren bestaat onder andere uit leden van Zoppo en AC Berkheimer. Eerder brachten zij ‘Verschende Deine Jugend (Transformed Dreams, 2005) uit. Op deze dubbele 7” hoor je vier avant-gardistische popnummers met een flinke dosis noise en dissonanten. Space Siren weet een veelzijdig en spannend geluid te produceren. Openingsnummer ‘This Radar’ kenmerkt zich door wat afstandelijke zang, een redelijke gitaarmuur en flarden elektronica. Als tweede hoor je ‘Wrong’ en dat is een popnummer met pulserende drums en een basgitaar met distortion, wat het nummer een geheel eigen stijl geeft. Je zou er een gejaagd gevoel van kunnen krijgen, maar Space Siren weet je dusdanig bij de les te houden dat dat niet gebeurt. In ’We Have Met The Daylight Before’ is de sfeer tamelijk rustig en het geluid ruimtelijk; wat flarden noise en weer die afstandelijke zang. Midden in het nummer freaken ze met noise en een kermende sax. Wild, en na een korte tijd komen ze weer op het rechte spoor en vervolgt de band zijn weg. Zo mooi als het begint, zo eindigt het ook. Afgesloten wordt er met ‘The Next Room’ en dat is wederom een popnummer zonder de dissonanten die je in voorgaande nummers hoort. Mooi dit. Alles is opgenomen en gemixt in de analoge Next To Jaap Studio. Dat analoge geluid is erg gewild in indie-Nederland, maar ook in de rest van de indie-wereld worden analoge opnames erg gewaardeerd. Iemand als Steve Albini doet in zijn Electrical Audio studio niet anders. Een mooie dubbele 7” van een band die goede en vooral spannende muziek maakt. Het geheel is gestoken in een mooie, handgemaakte hoes. Op 13 mei aanstaande is de releaseparty in SJU Jazzpodium, Utrecht. Kijk voor meer informatie op: www.subroutine.nl www.katzwijm.nl en www.spacesiren.nl

Yvar

Redactioneel Vera Krant 9 2010

– Donderdag 29 april –

Bear In Heaven in Vera - Foto: Anna Hiep

Zo zeg, wat ben ik vroeg klaar vandaag.En dan zal je denken: om in de zon te gaan zitten zeker, beetje lantefanteren op een terras. Was dat maar zo. Nee, moet zo naar De Harmonie, heb me namelijk laten strikken om als vraagvee te functioneren in een masterclass journalistiek. Ouwe nieuwsrot Nico Haasbroek is er en ook Jan Mulder is een ‘slachtoffer’. Maar die zit in een ander klasje. Nou, dat is weer es wat anders. Dat terrasje heb ik trouwens vanochtend al gedaan, de tuin is grotendeels op orde (de rug nog steeds heel) en zaterdagmiddag ren ik weer in (lilapaarse) korte broek over het veld, nu in Grijpskerk. Geniet zeker van het weer daar waar mogelijk, maak je geen zorgen. En dan de club weer in voor een fijn concertje. Zoals gisterenavond met Midlake en vanavond Bear In Heaven, die voor mij persoonlijk de kers op de taart moet gaan worden deze week. Hoe mooi ik het bebaarde 7-tal ook vind, hunker toch altijd het meest naar het nieuwste. Vandaar dat ik ook heel erg in de nopjes ben met Local Natives (ja, gelukt op 17 juni) en dat ook The Strange Boys bevestigd zijn voor 1 juli, toch altijd weer een speciale dag… De volgende waarvoor hier geduimd wordt is Alberta Cross, die in de running is voor 21 juni. En terwijl ik hier geniet  van de verrassend sterke nieuwe Fall plaat hoop ik dat morgen de koperen ploert terugkeert, want dat is toch altijd wel fijn bij Koninginnedub buiten op ‘t stoepje.

Rock’n’Joy, PePr

Low Yo Yo Stuff – NNT/Theater De Machinefabriek (22-04-2010)

Oei, een theaterrecensie. Altijd lastig als je met weinig bagage een mening gaat ventileren over een kunstvorm waar je zelden mee in aanraking komt. Zo loop je het risico als leek iets al snel geweldig te vinden terwijl de kenners het uitkotsen. Het ‘Kane-effect’ noem ik het maar even.
Goed, dat in het achterhoofd houdende, ik vond het een geweldige voorstelling! Frank Lammers speelt een verwarde man die tussen de muzikale intermezzo’s door poëtische, door LSD doordrenkte monologen houdt. De rode draad hierin is de zoektocht naar ‘het verloren album’ van Captain Beefheart. Het publiek wordt meegevoerd in een enerverende trip door zijn gedachten waarbij het interactieve decor een grote rol speelt. Deze is met veel vernuft ontworpen en gebouwd waarbij de dansende robot-dozen het hoogtepunt vormden. Uiteraard was de voorstelling niks geweest zonder de uitstekend uitgevoerde psychedelische soundtrack, live ten gehore gebracht door een groot deel van de band Sjako!, waar o.a. René van Barneveld (Urban Dance Squad) in speelt. Hij sloot de voorstelling af met een haast ontroerende gitaarsolo, waarna het publiek met een staande ovatie afscheid nam van acteur en band. De nazit tot slot, waarbij cast en crew aanschoof en DJ De Haan de plaatjes draaide was gezellig genoeg om mij een te korte nacht te bezorgen. Voor herhaling vatbaar!

-Arnoud

PePr’s Pusherman Playlist Week 17